Forensic Linguistic Expert Witnesses vs Forensic Linguistic Expert Witnesses

The Use of Language in Forensic Science by Forensic Linguistic Expert Witnesses vs. The Use of Forensic Linguistic Language by Forensic Linguistic Expert Witnesses: Similarities and Differences

8 March 2025

Abstract

Forensic linguistics plays a crucial role in the justice system, particularly in cases where expert witnesses provide linguistic analysis as evidence. However, the use of language in forensic science by forensic linguistic expert witnesses and forensic linguistic language by forensic linguistic expert witnesses may differ significantly in legal contexts. This paper examines the similarities and differences between these two linguistic applications by analyzing forensic reports and expert testimony in court proceedings.

1. Introduction

Forensic linguistics is the application of linguistic principles to legal and forensic contexts. This field covers the examination of documents, speech analysis, and interpretation of language-based evidence in legal cases. A key role of forensic linguists is serving as expert witnesses, where they provide professional opinions to assist the court.

In this role, language is used in two primary ways:

1. Using language in forensic science refers to applying scientific language in presenting forensic findings to the court.
2. Forensic linguistic language refers to how forensic linguists communicate their analysis and findings in legal settings.

This paper aims to clarify the similarities and distinctions between these two linguistic applications through case studies.

2. Conceptual Framework and Analytical Scope

2.1 The Use of Language in Forensic Science

The use of language in forensic science involves the communication of findings derived from scientific linguistic analysis. This includes forensic document examination, authorship identification, and language pattern analysis. The language used in forensic science reports typically exhibits the following characteristics:

• Scientific methodology explanations, such as linguistic analysis techniques and forensic examination methods.
• Clear presentation of findings, avoiding subjective language and emphasizing objective facts.
• Neutral academic language employs standardized terminology while minimizing personal opinions or emotional language.

2.2 The Use of Forensic Linguistic Language

Conversely, the use of forensic linguistic language by expert witnesses is associated with courtroom communication, differing from forensic reports in the following ways:

• Expert testimony, requiring clear explanations that are accessible to legal professionals and the court.
• Question-and-answer exchanges, where linguistic experts must respond to cross-examination carefully to avoid ambiguity.
• Credible and persuasive language use, maintaining neutrality while effectively conveying key findings.

3. Similarities and Differences Between These Two Language Uses

4. Case Study Examples

Case Study 1: Forensic Document Examination

When forensic linguists analyze whether a document’s handwriting belongs to a specific individual, their scientific report must clearly outline the methodology used, such as handwriting recognition software and structural comparisons of characters. The language must remain objective, precise, and free of subjective interpretations.

Case Study 2: Courtroom Testimony

During court proceedings, a prosecutor may ask:

“Can you confirm whether the handwriting in this document belongs to the defendant?”

A forensic linguistic expert must respond in a neutral and precise manner, such as:

“Based on forensic analysis, there is a high degree of similarity; however, without additional verification, it cannot be conclusively determined that the handwriting belongs to the defendant beyond all doubt.”

5. Conclusion

This study demonstrates that while the use of language in forensic science and forensic linguistic language pertain to forensic linguistics in the justice system, they exhibit critical differences in communication structure, linguistic style, and intended audience. Understanding these distinctions enables forensic linguists to perform their roles effectively, ensuring that scientific findings are conveyed appropriately within the legal process.

6. Recommendations for Future Research

This research highlights the significance of forensic linguists’ language use in the judicial system. However, future studies may focus on:

• Quantitative linguistic analysis to examine patterns in forensic reports and expert testimony.
• Impact assessment of linguistic choices on judicial decisions and jury perceptions.
• Development of specialized training for forensic linguists to enhance legal communication skills.

SEAProTI’s certified translators, translation certification providers, and certified interpreters:

The Southeast Asian Association of Professional Translators and Interpreters (SEAProTI) has officially announced the criteria and qualifications for individuals to register as “Certified Translators,” “Translation Certification Providers,” and “Certified Interpreters” under the association’s regulations. These guidelines are detailed in Sections 9 and 10 of the Royal Thai Government Gazette, issued by the Secretariat of the Cabinet under the Office of the Prime Minister of the Kingdom of Thailand, dated July 25, 2024, Volume 141, Part 66 Ng, Page 100.

To read the full publication, visit: the Royal Thai Government Gazette

การใช้ภาษาในงานนิติวิทยาศาสตร์ของพยานผู้เชี่ยวชาญด้านนิติภาษาศาสตร์ กับการใช้ภาษาทางนิติภาษาศาสตร์ของพยานผู้เชี่ยวชาญด้านนิติภาษาศาสตร์: ความเหมือนและความแตกต่าง

8 มีนาคม 2568

งานนิติภาษาศาสตร์มีบทบาทสำคัญในกระบวนการยุติธรรม โดยเฉพาะในฐานะพยานผู้เชี่ยวชาญที่ต้องให้ความเห็นทางวิชาการเกี่ยวกับหลักฐานทางภาษา อย่างไรก็ตาม การใช้ภาษาในงานนิติวิทยาศาสตร์ของพยานผู้เชี่ยวชาญด้านนิติภาษาศาสตร์ (Forensic Linguist as an Expert Witness in Forensic Science) และการใช้ภาษาทางนิติภาษาศาสตร์ของพยานผู้เชี่ยวชาญด้านนิติภาษาศาสตร์ (Forensic Linguistic Discourse Used by Expert Witnesses in Legal Settings) อาจมีข้อแตกต่างที่สำคัญในการใช้งานบริบททางกฎหมาย บทความนี้มุ่งศึกษาความเหมือนและความแตกต่างของการใช้ภาษาทั้งสองลักษณะ โดยอาศัยกรณีศึกษาจากรายงานทางนิติวิทยาศาสตร์และการให้ปากคำในศาลของพยานผู้เชี่ยวชาญด้านนิติภาษาศาสตร์

1. บทนำ

นิติภาษาศาสตร์ (Forensic Linguistics) เป็นศาสตร์ที่ประยุกต์หลักวิชาภาษาศาสตร์เพื่อวิเคราะห์หลักฐานทางภาษาในกระบวนการยุติธรรม ไม่ว่าจะเป็นการตรวจสอบเอกสาร การวิเคราะห์คำพูด หรือการพิจารณาเนื้อหาของพยานหลักฐานในคดีต่างๆ หนึ่งในบทบาทสำคัญของนักนิติภาษาศาสตร์คือการทำหน้าที่เป็น “พยานผู้เชี่ยวชาญ” (Expert Witness) ที่ต้องนำเสนอความเห็นทางวิชาการให้กับศาล

ในการทำหน้าที่นี้ มีการใช้ภาษาในสองลักษณะหลัก ได้แก่

1. การใช้ภาษาในงานนิติวิทยาศาสตร์ (Forensic Science Language Use) ซึ่งหมายถึงวิธีการใช้ภาษาทางวิชาการเพื่อนำเสนอผลการวิเคราะห์เชิงวิทยาศาสตร์ให้ศาลเข้าใจ
2. การใช้ภาษาทางนิติภาษาศาสตร์ (Forensic Linguistic Language Use) ซึ่งเกี่ยวข้องกับวิธีการใช้ภาษาของนักนิติภาษาศาสตร์ในการสื่อสารและอธิบายหลักฐานทางภาษา

บทความนี้จะอธิบายความเหมือนและความแตกต่างของทั้งสองแนวคิดโดยใช้ตัวอย่างจากกรณีศึกษา

2. นิยามแนวคิดและกรอบการวิเคราะห์

2.1 การใช้ภาษาในงานนิติวิทยาศาสตร์

การใช้ภาษาในงานนิติวิทยาศาสตร์หมายถึงการสื่อสารข้อมูลที่ได้จากการตรวจสอบหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ เช่น การวิเคราะห์เอกสาร การตรวจสอบรูปแบบทางภาษา และการระบุอัตลักษณ์ของผู้เขียน ซึ่งนักนิติภาษาศาสตร์ต้องใช้ภาษาที่มีโครงสร้างชัดเจน เน้นความเป็นกลางและความน่าเชื่อถือ โดยปกติจะปรากฏใน รายงานทางวิทยาศาสตร์ (Forensic Reports) ซึ่งต้องมีองค์ประกอบดังต่อไปนี้

• คำอธิบายวิธีการทางวิทยาศาสตร์ เช่น กระบวนการตรวจสอบภาษา เทคนิคการวิเคราะห์ทางภาษาศาสตร์
• การนำเสนอผลลัพธ์ที่ชัดเจน โดยหลีกเลี่ยงคำที่เป็นอัตวิสัย (Subjective) และเน้นการใช้ข้อเท็จจริง (Objective)
• การใช้ภาษาทางวิชาการที่เป็นกลาง เช่น การใช้ศัพท์เฉพาะทางที่เป็นมาตรฐาน และการหลีกเลี่ยงอารมณ์หรือความคิดเห็นส่วนตัว

2.2 การใช้ภาษาทางนิติภาษาศาสตร์

ในขณะที่การใช้ภาษาทางนิติภาษาศาสตร์ของพยานผู้เชี่ยวชาญนั้นเกี่ยวข้องกับ การสื่อสารในบริบทของศาล ซึ่งแตกต่างจากรายงานทางวิทยาศาสตร์ โดยมีลักษณะเด่นดังนี้

• การให้ปากคำ (Testimony) ซึ่งต้องอธิบายผลการวิเคราะห์ในรูปแบบที่เข้าใจง่ายสำหรับศาล อัยการ ทนาย และลูกขุน
• การตอบคำถามจากคู่ความ ซึ่งต้องใช้ภาษาที่ระมัดระวังเพื่อหลีกเลี่ยงความกำกวมและการถูกตีความผิด
• การใช้ภาษาที่มีความน่าเชื่อถือและโน้มน้าว โดยต้องคงความเป็นกลาง แต่ในขณะเดียวกันต้องสามารถอธิบายข้อค้นพบอย่างกระจ่างชัด

3. ความเหมือนและความแตกต่างของการใช้ภาษาในสองบริบท

4. ตัวอย่างกรณีศึกษา

ตัวอย่างที่ 1: รายงานการตรวจสอบเอกสารปลอม

ในกรณีที่นักนิติภาษาศาสตร์ต้องวิเคราะห์ว่าลายมือในเอกสารเป็นของบุคคลเดียวกันหรือไม่ รายงานที่จัดทำขึ้นจะต้องอธิบายรายละเอียดของการตรวจสอบ เช่น การใช้ซอฟต์แวร์ตรวจสอบลายมือ หรือการเปรียบเทียบโครงสร้างของตัวอักษร ซึ่งต้องใช้ภาษาที่เป็นวิชาการและแม่นยำ

ตัวอย่างที่ 2: การให้ปากคำในศาล

เมื่อนักนิติภาษาศาสตร์ต้องให้การในศาล อัยการอาจถามว่า

“คุณสามารถบอกได้หรือไม่ว่าลายมือในเอกสารนี้เป็นของจำเลย”

พยานผู้เชี่ยวชาญต้องตอบในลักษณะที่เป็นกลาง เช่น

“จากการวิเคราะห์ทางวิทยาศาสตร์ พบว่ามีความคล้ายคลึงกันในระดับสูง แต่ไม่สามารถระบุได้แน่ชัดว่าเป็นบุคคลเดียวกันโดยไม่มีข้อสงสัย”

5. บทสรุป

จากการศึกษา พบว่าแม้ว่าทั้ง การใช้ภาษาในงานนิติวิทยาศาสตร์ และ การใช้ภาษาทางนิติภาษาศาสตร์ จะเกี่ยวข้องกับบทบาทของนักนิติภาษาศาสตร์ในกระบวนการยุติธรรม แต่มีความแตกต่างสำคัญในแง่ของโครงสร้างการสื่อสาร ลักษณะของภาษา และวัตถุประสงค์ในการสื่อสาร การเข้าใจความแตกต่างนี้ช่วยให้พยานผู้เชี่ยวชาญสามารถปฏิบัติหน้าที่ได้อย่างมีประสิทธิภาพ และสามารถสื่อสารข้อมูลทางวิทยาศาสตร์ในรูปแบบที่เหมาะสมกับผู้รับสารในกระบวนการยุติธรรม

6. ข้อเสนอแนะสำหรับการวิจัยในอนาคต

งานวิจัยนี้แสดงให้เห็นถึงความสำคัญของการใช้ภาษาของนักนิติภาษาศาสตร์ในกระบวนการยุติธรรม อย่างไรก็ตาม การศึกษาต่อไปอาจมุ่งเน้นที่

• การวิเคราะห์ทางภาษาศาสตร์เชิงปริมาณ เพื่อศึกษารูปแบบการใช้ภาษาในรายงานทางนิติวิทยาศาสตร์และการให้ปากคำ
• การศึกษาผลกระทบของการใช้ภาษา ต่อการตัดสินใจของศาลและคณะลูกขุน
• การพัฒนาแนวทางการฝึกอบรม สำหรับนักนิติภาษาศาสตร์ในการสื่อสารทางกฎหมาย

เกี่ยวกับนักแปลรับรอง ผู้รับรองการแปล และล่ามรับรองของสมาคมวิชาชีพนักแปลและล่ามแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้

สมาคมวิชาชีพนักแปลและล่ามแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ (SEAProTI) ได้ประกาศหลักเกณฑ์และคุณสมบัติผู้ที่ขึ้นทะเบียนเป็น “นักแปลรับรอง (Certified Translators) และผู้รับรองการแปล (Translation Certification Providers) และล่ามรับรอง (Certified Interpreters)” ของสมาคม หมวดที่ 9 และหมวดที่ 10 ในราชกิจจานุเบกษา ของสำนักเลขาธิการคณะรัฐมนตรี ในสำนักนายกรัฐมนตรี แห่งราชอาณาจักรไทย ลงวันที่ 25 ก.ค. 2567 เล่มที่ 141 ตอนที่ 66 ง หน้า 100 อ่านฉบับเต็มได้ที่: นักแปลรับรอง ผู้รับรองการแปล และล่ามรับรอง